Stefan Zweig
Dopiero gdy wiadomo, że się jest czymś dla innych,
czuje się treść i cel własnej egzystencji
Stefan Zweig „Niecierpliwość serca”
(...) każda forma zależności krępuje
właściwie siły duszy, a prawdziwa
miara człowieka uwydatnia się dopiero
wówczas, gdy jest swobodny.
Stefan Zweig „Niecierpliwość serca”
(...) właśnie cechą młodości jest
wyolbrzymianie każdego nowego doznania.
Stefan Zweig „Niecierpliwość serca”
(...) prawdziwe współczucie nie da się włączyć
i wyłączyć jak kontakt elektryczny, i (...) każdemu,
kto bierze udział w cudzym losie, częściowo
zostaje odebrana jego własna wolność.
Stefan Zweig „Niecierpliwość serca”
Jak nerwom potrzeba coraz więcej morfiny,
tak współczucie wymaga coraz większej
litości, a wreszcie tyle, ile w ogóle dać nie można.
Stefan Zweig „Niecierpliwość serca”
(...) litość należy mocno trzymać w karbach,
aby nie narobiła gorszych szkód niż wszelka
obojętność.
Stefan Zweig „Niecierpliwość serca”
Jedynie w wypadku, gdy się idzie z człowiekiem
aż do końca, aż do ostatecznego a gorzkiego końca,
jedynie wówczas, gdy się ma tę wielką cierpliwość,
można komuś pomóc.
Stefan Zweig „Niecierpliwość serca”
(...) winę za najgorsze na świecie sprawy
ponosi nie tyle zło i brutalność, lecz bardzo
często słabość.
Stefan Zweig „Niecierpliwość serca”
Kto kocha nieszczęśliwie, potrafi niekiedy
miłość swą okiełznać, będąc nie tylko
ofiarą, lecz i twórcą własnego cierpienia;
jeżeli człowiek kochający nie umie swej
namiętności powściągnąć, cierpi przede
wszystkim z własnej winy. Natomiast
bez ratunku zgubiony bywa ten, kto kochany
jest bez możliwości odwzajemnienia tego
uczucia, ponieważ nie od niego zależy miara
i granica miłości szalejącej poza obrębem
jego działania.
Stefan Zweig „Niecierpliwość serca”
(...) kto odmawia siebie pożądającej go kobiecie,
rani ją w najszlachetniejszych jej porywach.
Stefan Zweig „Niecierpliwość serca”
Ludzie kochający obdarzeni są niesamowitym
jasnowidzeniem i rozpoznają nieomylnie
prawdę uczuć tych, których kochają,
ponieważ zaś miłość zgodnie z najistotniejszym
swym sensem dąży do pełni i pragnie posiadania
całkowitego, wszelkie odmierzanie i wszelka
wstrzemięźliwość musi być dla osoby
kochającej wstrętna i nieznośna.
Stefan Zweig „Niecierpliwość serca”
(...) ten, kto dopomógł chociażby jednemu
człowiekowi, odgadł istotnie sens życia
i doprawdy warto rozdać siebie bliźnim aż
po ostatek sił, a nawet poza ich kres. W takim
razie każda ofiara miałaby swe uzasadnienie,
a nawet kłamstwo, uszczęśliwiając innych,
wartościowsze byłoby od wszelkich prawd.
Stefan Zweig „Niecierpliwość serca”
Nasze postanowienia są w znacznie większym
stopniu zależne od sytuacji i otoczenia,
niż skłonni jesteśmy przyznać się do tego.
Stefan Zweig „Niecierpliwość serca”
Istotnie pomóc miłością można jedynie tym,
których los skrzywdził, jedynie nieszczęśliwym,
odepchniętym, niepewnym, brzydkim
i upokorzonym. Kto oddaje im sens życia
wynagradza ich za to, co im życie odebrało.
I tylko oni wiedzą, jak trzeba kochać i być
kochanym, jak kochać należy – z wdzięcznością
i pokorą.
Stefan Zweig „Niecierpliwość serca”
(...) serce chętnie i szybko zapomina,
o czym nie chce zapomnieć jak najprędzej...
Stefan Zweig „Niecierpliwość serca”
(...) żadna wina nie jest zapomniana,
dopóki pamięta ją sumienie
Stefan Zweig „Niecierpliwość serca”
http://mojecytaty.prv.pl
Mój blog z cytatami
Darmowy hosting zapewnia PRV.PL